بررسی تاثیر تنش خشکی بر برخی شاخص های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی دانهال گردوی ایرانی (.Juglans regia L)

کشور ایران در زمره کشورهای خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود. تنش خشکی یکی از مهمترین تنش های محیطی مؤثر بر درختان میوه است و می تواند به طور قابل توجهی منجر به کاهش عملکرد شود. گردوی ایرانی (Juglans regia L.) یکی از مهم ترین محصولات خشکباری ایران می باشد که برای رشد مطلوب و بهره وری، به آب کافی نیاز دارد. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر برخی پارامتر های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گردوی ایرانی و تعیین حد تحمل دانهال ها به این تنش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با نه تیمار و 20 تکرار در یک گلخانه کاملا کنترل شده اجرا گردید. در این پژوهش، سه سطح تنش خشکی شامل تیمار شاهد (80 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شدند و اندازه‌گیری ها در سه مرحله زمانی انجام شد. نتایج مربوط به شاخص-های مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که این شاخص‌ها تحت تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی واقع شدند و مشخص گردید که دانهال‌های گردو قادر به تحمل تنش خشکی متوسط در حد 50 درصد ظرفیت زراعی نیز نمی باشند. بنابراین عدم تحمل دانهال‌های گردوی ایرانی به سطوح متوسط و شدید تنش خشکی را می توان به افزایش نشت یونی، کاهش محتوای نسبی آب برگ، افزایش تخریب کلروفیل، کاهش میزان قندهای احیاء، پروتئین، افزایش پرولین و پراکسید هیدروژن و همچنین عدم وجود آنزیم‌های آنتی اکسیدانی کارا برای مقابله با تنش های خشکی مرتبط دانست.